عملکرد حرارتی (انتقال، تشعشعات خورشیدی، شکست حرارتی و آسایش)

نوع شیشه و انتخاب سیستم استفاده از آن، نقش اساسی در تعیین عملکرد حرارتی یک بنا دارد.

عملکرد حرارتی و یا نفوذ پذیری حرارتی یک بنا با طراحی سیستم گرمایش و سرمایش آن ساختمان تکمیل می شود. شیشه‌های یک جداره عملکرد حرارتی ضعیفی دارند و تنها در مواردی که عملکرد حرارتی غیرمرتبط دارند استفاده می شوند، مثل داخل ساختمان ها و یا محیط هایی که دمای داخل و خارج ساختمان تفاوتی نمی کند.

شیشه های عایق بیشترین استفاده را در صنعت ساختمان دارند.

عملکرد حرارتی شیشه‌های عایق مستقیماً به میزان عبور انرژی خورشیدی، میزان بازگشت نور از شیشه، ضخامت فضای هوا بین شیشه ها و به ترکیب استقرار جدا کننده های پیرامونی آن ها وابسته است.

میزان عبور انرژی خورشیدی با ضریب سایه اندازه گیری می شود. این ضریب به میزان حرارت جذب شده نور خورشید از شیشه، یا میزان حرارت از دست داده شده از یک لایه ½ اینچی شیشه شفاف اطلاق می شود. رنگ های انعکاسی میزان حرارت جذب شده انرژی خورشیدی را کاهش می دهند.

عملکرد حرارتی سیستم های شیشه ای با میزان انتقال حرارتی آن شناخته می شود. این میزان اندازه گیری مقدار حرارت جابه جا شده توسط هوای ناشی از انتقال حرارت و تفاوت دمای بین داخل و خارج فضا تعیین می گردد.

“انتقال حرارتی” معمولاً به عنوان U-VALUE شناخته می شود. میزان پایین U-VALUE به معنای کاهش میزان حرارت جابه جا شده از طریق شیشه است.

برای پیش بینی عملکرد حرارتی یک ترکیب ساختمانی و تخمین میزان کلی U-VALUE آن از نرم افزارهای کامپیوتری مثل THERM استفاده می شود. از این نرم افزار در ساخت مدل های حرارتی رد تشخیص میزان نفوذپذیری ترکیب های مختلف ساختمانی استفاده می شود.